ارزیابی تحمل به شوری چند دورگه بین گونه ای جنس prunus

در این پژوهش یک رقم بادام (.b prunus amygdalus) به نام سهند و چهار پایه دورگ بین گونه ای (hs314، hs312، gf677 و hs302 ( از جنس پرونوس به منظور تعیین میزان تحمل آن ها به شوری 5/1، 3، 6 و 9 dsm-1 ارزیابی شدند. برای تهیه محلول شور از ترکیب نمک های mgso4 ، nacl ، na2so4 و cacl2به ترتیب به نسبت های 8/12، 1/11، 2/10 و 7/20 استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، شوری اثر منفی در مقدار کلروفیل برگ، سطح برگ و وزن خشک ریشه و ساقه داشت. اگر چه غلظت پرولین برگ با افزایش سطوح شوری افزایش داشت اما در این خصوص ژنوتیپ ها عکس العمل متفاوتی از خود نشان دادند. در سطوح شوری بالا ( dsm-16 و 9) اغلب پاسخ های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی گیاهان معنی دار بود ولی در سطوح شوری پائین (dsm-1 5/1 و 3) اثر منفی در شاخص های رویشی گیاهان مشاهده نشد. تغییرات پرولین برگ در سطوح مختلف شوری معنی دار بود و پائین ترین مقدار آن مربوط به بادام رقم سهند و بیشترین مقدار آن مربوط به دورگ hs302 بود. کلروفیل کل و کلروفیل b با افزایش سطوح شوری کاهش معنی داری داشتند ولی این کاهش در مورد کلروفیل a معنی دار نبود. اثر شوری در رابطه با غلظت یون های k+، mg2+، ca2+، na+ و cl- در ریشه و برگ در ژنوتیپ ها و رقم سهند متفاوت بود، به طوری که مقادیر mg2+، cl- و na+ و نسبت na+/ k+ برگ در تمام ژنوتیپ ها با تنش شوری کاهش داشت ولی روی غلظت k+ و ca2+ و نسبت na+ ca2+ اثر شوری معنی دار نبود. براساس صفات اندازه گیری شده gf677 و hs314 به عنوان دورگه های هلو و بادام در مقایسه با سایر ژنوتیپ ها و رقم سهند از تحمل بیشتری برخوردار بودند.